Ad&Soyad : Marvella Jãnyt Nysithe
Fiziksel betimleme : (ünlü seçmedim, sonra eklerim)
Kişiliği : Çevresindekiler onu umursamazlığıyla tanırlar. Duygularını kolay belli eden biri değildir. Her şeyi kafasına takan bir tip de değildir Marvella. Olaylara karşı hep soğukkanlı bir tutum sergiler. Cesaretlidir; ama hayatını başkaları için tehlikeye atacak kadar aptal olmamak gerektiğini düşünür. Herkese verebileceği ikinci bir şansı vardır; eğer bunun suistimal edildiğini anlarsa fazlaca vahşi olur. Zararsız bir tiptir. Fakat bu güçsüz olduğu anlamına gelmez elbette. İlişkilerinde son derece sadıktır. Fazla konuşkan olmasa da ağzı iyi laf yapar. Hatta fazlasıyala sivri dillidir. Oldukça zekidir, bunu derslerine kullanmasa da herkese kolayca kanıtlayabilir.
Örnek Rp:
Zindanların soğuk koridorlarından birinin duvarına yaslanıyor olduğunu ona hatırlatan Oucius’un vücudunu üzerine daha çok bastırmasıyla sıkışan sırt bölgesinin acısıydı. Dolgun dudakları Oucius’un dudaklarıyla birleşmekle kalmıyor, vücudunda fazlaca salgılanan adrenalin salgısı her hücresine yayılıyordu. Ders vakti çoktan geçmişti, zaten bunu önemsiyormuş gibi de görünmüyordu. Birkaç dakika sonra Oucius’un ondan ayrılmasıyla zevkle kapanmış gözlerini yeniden açarak o güzel maviliğin ortaya çıkmasına izin verdi. Gülümsüyordu. Üç ay görüşememenin yarattığı buzları eritmenin bir yolunu bulduğu için şanslıydı. Oucius bir kıza fazlasıyla bağlanmayı ret ederek eline geçen her fırsatta yeni çiçekler koklamanın zevkini tadardı. Kırmızılığı ve parlaklığı etkisini yitirmemiş dudakları tebessümle kıvrıldı ve Oucius’un bir şey olmamış gibi oradan uzaklaşışına bir anlam vermeye çalıştı. Yanlış bir şey söylememişti; aslında hiçbir şey söylememişti ki. Tebessüm ifadesi bir anda solup giden Marvella’nın kalbini endişe ve güvensizlik sardığında bu ilişkiyi gözden geçirmesi gerektiğine kanaat getirmişti bile. Kabarmış olan sarı saçlarını kulağının arkasına atarak, bir heyecanla yere fırlattığı çantasını bir hamlede kapıp koridorun soluna saptı. Mr Drewch’e yalan söylemek istemediği için geç kalma bahanesine öne sürmeyecek, derse gitmeyip ortak salonda oturacaktı. Oucius kalbini bir mektup gibi buruşturup atmışı adeta. Ona karşı beslediği duyguları içinde barındıran kalbinde çatlaklar oluşmuş gibiydi. Çatlaklardan sızan ise güvensizlik ve endişeydi, hem de hızla sarıyorlardı bedenini. Çehresinin onu umursamadığını kanıtlamaya çalışan sahte mimikleriyle kendini kandıramazdı, bunu biliyordu. Aklı tüm bu konulara sabitlendiği için ortak salona vardığını anlaması uzun sürdü. Bir tanıdık arayıp yanına oturmak yerine yalnız kalabileceği bir köşeye çekilmeyi seçti. Yatakhaneye gitse istemediği yüzlerin alaycı bakışlarına katlanmak zorunda kalabilir, istemediği şeyleri yapmaya zorlanabilirdi. Sadece susuyordu. Oucius’un niyeti Marvella’yı yaralamak ise, bunu gerçekten başarılı bir şekilde gerçekleştirmişti. Bedeni hareketsiz, bakışları çelişkili… Ruhu çoktan bambaşka alemlere uçup gitmiş… Hem de son on beş dakikadır…
İkinci dersi kaçırmanın yükümlülüğüne üzerine almak istemediğinden Bitkibilim’e girmeye karar vermişti. Oucius’da orada olacak Marvella’ın belki suratına bile bakmayacaktı. Onlar neydi ? Marvella bu sorunun cevabını yarım saat boyunca aramış, sonuç olarak büyük bir boşluk elde etmişti. Bir şey düşünmesine izin vermeyen bu lanet his onu fazlasıyla agresif biri yapıyordu, hem de her geçen dakika. “Lilith, hey Lilith !” Tanıdık gelen bu ses onu tekrar hayata döndürdüğünde Gryffindor’lu bir kız çocuğuyla Slytherin’li, ondan biraz daha büyük olduğunu düşündüğü çocuk fazlasıyla yüksek sesle tartışıyordu. Başkan hemen yanlarında bitmiş, onları kavgaları konusunda uyarmıştı. Meadow’un başkanlık havalarını bir türlü yenemeyişi Marvella’yı gerçekten çok sinirlendiriyordu. Küçümseyen gözlerle etrafındaki insanlara bakışını gördükçe ona pelte bacak büyüsü yapma gibi garip bir duyguyla yüzleşiyordu. Sanki o aptal budalayı başkanlığa küçümsediği büyücü ve cadılar seçmemişti. Yüzünü buruşturup koridoru döndüğünde kendini Stacy’i büyük bir ateşle öpen Oucius’a bakarken buldu. “Oucius !”
