Dükkan sahibi Alımları

ad & soyad : Mirabella Grazia Caroline

hangi dükkan : Ollivanders Asa Dükkanı

örnek rp :

Bugün canı cok sıkkındı, ruhu daralıyor gibiydi. Hatta ara sıra nefes almaktan bile zorlanyordu. Hayatında en sevdiği insanı kaybetmişti. Bu olamazdı. Bir O vardı, zor zamanında destek olan şimdi ne yapacaktı. Elinde olan yarı boş içki bardağını salonun diğer köşesine fırlattı. Dünden kalma eşyalarının yanına öylece düşüp kırıldı. Sessizliği yaran cinsten bir ses duyuldu. Hiç tepki vermeden gözlerinden yaşlar süzülüyordu. Onca saat tutmuştu onları, bu kadar güçsüz olmamalıydı.

Bir an kendine gelidi. Elinin tersiyle gözyaşlarını sildi, hızlı bir burun çekişinin ardından, yerdeki bardakları toplamaya gitti. Elini bir kaç cam parçasına atmıştı ki, "Ay!" sesiyle hepsini tekrar yere bıraktı. "Lanet olsun!" küçük bir cam parçası elini kesmişti. Kan damlıyordu ama acısını hissedemiyordu. Bir süre orda oturup öylece kanın akışını izledi.

Yavaşça ayağı kalktı, içkinin verdiği hafif bir baş dönmesi vardı. Kararlıydı, arkadaşını kaybetmek istemiyordu. Ama ne yapacağını bilmiyordu. Tekrar hıçkırıklar içinde yere attı kendini. Kafasını dizlerine kapatıp orada saatlerce ağladı. Bundan başka elinden hiç bir şey gelmiyormuş gibiydi. Bir an yine dün olanlara gitmişti kafası. Daha kaç defa düşünecekti.

Çok değil, yaklaşık bir gün önce arkadaşı eve gelmişti. Çok sinirli görünüyordu, burnundan nefes alıyordu. Hızlıca Mirabella'nın üstüne yürümüştü. "Bunu bana nasıl yaparsın?" diye bağırıordu. Bir elide havadaydı ve asasını sıkıca tutuyordu. Mirabella şaşkınlık içersinde öylece bakıyordu, neler olduğunu anlamaya çalışıyordu. Çok geçmeden Angelia'nın bağırışları arasından şu sözleri seçebilmişti; "Beni aileme sen şikayet etmişsin. James'le olduğumu, yerimizi sen söylemişsin. Biliyordun, ailem James'den hoşlanmıyordu. Maggle olması onları rahatsız ediyordu. Neden?". Anlamıştı. Hiç söylemek istememişti ama ailesi gelip Mirabella'ya çok yalvarmıştı. Ağlıyorlardı, Mirabella buna dayanamamıştı.Söylemek zorunda olduğunu hissetmiş ve söylemişti. Hataydı, biliyordu ama yapmıştı. Mirabella açıklama yapmak için ağzını açmıştı ama Angelia çoktan gitmek için kapıya yönelmişti. sadece "Dur! Yapmak istemezdim." diyebildi. Angelia kafasını Mirabella'ya çevirip "Bir daha beni asla arama." dedi ve kendisini gecenin karanlığına bıraktı. Öylece kalmıştı ve ne yapacağını bilmiyordu, şaşkındı.

Orada gözyaşlarına boğulurken saatlerin nasıl gectiğini anlamamıştı, kafasını kaldırdığında o korkunç siyahlığın çökmekte olduğunu gördü. Gözyaşlarını silip, ayağı kalktı. Baykuşunun yanına gitti. Ona mektup yazmalıydı. Biliyordu, hatalıydı ve kendisini affettirmeliydi. Hemen masanın başın oturdu, hazır olan tüy kalemini eline aldı. Beyaz sayfaya yazmaya başladı. Bir çok kağıdı harcamıştı ve sonunda bir şeyler yazabilmişti.


Angelia
Sana çok değer veriyorum. Belki okumazsın bile bu mektubu ama seni kaybetmek istemiyorum. Hayatta en vok değer verdiğim insansın. Senin için endişeleniyordum. Ailene söylemezdim ama onlarda çok endişeliydi. Sadece seni düşündündüğüm içindi. Hayatta üzmek istediğim en son insansın. James'i seviyorsun biliyorum, o çok iyi bir insan ama ailenide düşündüm, anla beni lütfen. İyi veya kötü mektubuma cevap ver.

M. Grazia Caroline

Mektubu öyle biçimsizce sardı ve Swoops'un ayağına bağlamak için onun yanına gitti. Çok nazik bir şekilde ayağını uzatmıltı Swoops. Nereye gönderceğini bilmiyordu. Sadece "onu bul Swoops!" dedi ve kuş onaylarcasını kafasını salladı. Karanlığa karışana kadar arkasından baktı Mirabella.

Ad & soyad : Christina Mandy A. R'ose
hangi dükkan :Çatlak Kazan
Örnek Rp:Karanlık yüzünü göstermeye başlamıştı.Karşı tepede duran iki kulübenin ışıklarıharicinde ışık yoktu. Onlarda sık ağaçlar sayesinde zar zor seçiliyordu. Rüzgâr da ufaktan ufaktan etkisini artırıyordu.Bunu sallanan ağaç dalarından anlamıştı..Kızı her zaman ki gibi erken yatmıştı.Bir kaç metre ötedeki denizin kıyıya vuruşunun verdiği ses haricinde ortam sessiz ve kasvetliydi. Patikada bir gölge belirmişti.Kafasını patikaya çevirdiğinde pelerini arkaya doğru uçuşan uzunca boylu bir adam evinin kapısına doğru geliyordu.Kim olduğunu tahmin ediyordu. Ama yüzünü göremiyordu.Kim olduğunu kapıyı açınca belli olacaktı.Perdeyi camı iyice kapatacak mesafede çekti ve kapıya doğru yöneldi.Masada duran gaz lambasını eline alarak adam kapıyı çalmadan adama kapıyı açtı.Uzun siyah saçlı,yeşil gözlü ve yüzünden o hiç hoşlanmadığı bakışı hiç eksik olmayan adam içeri girdi.Kapıyı sertçe kapattı.Rüzgarın etkisiyle kapıya çarpa etkisi yaratmış ve kafesinde duran papağının çirkince ciyaklamasına neden olmuştu.Adam salonun orta kısmında duran eski bir kanepeye oturdu. Ortamda bir gerginlik hissetti.En iyisi bir şeyle uğraşır gibi yapmaktı.Odada bulunan şömineye birkaç odun parçası parçası atarak arkasında oturan adama yandan yandan bakıyordu.Onun konuşacağı yoktu.İlk hamleyi kendisi yapmayı karar verdi. ‘’Seni buralarda görmek Jimmy,…geleceğini haber alınca gerçekten şaşırdım ’’ Yüzünü imalı bir şekle sokarak adama baktı. Bu adam kuzeniydi. Ama uzun zaman onu ne aramıştı ne sormuştu. En son taraf tartışması yaptıklarından bu yana iki yıl geçmişti.Ona istese evini açmak yerine şuracıkta öldürebilirdi.Merakı onu bir adım geride tutuyordu.Hangi cesaretle buraya gelmiş ve karşısına dikilmiş ve durabiliyordu.Kuzeni şimdi yarı nefretle ve yarı üzgün bir ifadadeyle kendisine bakıyordu.’’Seni önemli bir mesele için rahatsız ettim.’’ dedi incinmiş bir sesle. Şimdi oturduğu kanepeden kalkmış telaşlı bir şekilde odayı tur atıyordu.’’Çok…Çok büyük bir hata yaptım…çok büyük’’ diye devam etmişti Jimmy.Kuzeninin bu haline şaşırmıştı.Bu şaşkın ifadesi kısa bir sürede gitti ve kahkahalar atmaya başladı.’’Ne o pişmanlık mı bu Jimmy iki sene önce sana yaptığının hata olduğunu söylemiştim ama sen o salakların tarafını seçtin şimdi geçmiş karşıma pişmanlık duyduğunu mu ima etmeye çalışıyorsun?’’ Gülmeye devam ediyordu.Jimmy ‘nin yüzünün sinirli ifadeye büründüğünü fark edince bunu kesti.Jimmy iki yıl öncesinde olduğu gibi yine o aptal gururlu yüz ifadesini takınmıştı.Bundan nefret ediyordu.Yine o geri zekalı seherbazları savunacağı kesindi.’’Seçtiğim taraftan dolayı pişmanlık duymuyorum Danny …Zerre kadar..Ben ailemi düzgün koruyamadığım için pişmanım anlıyormusun? Senin lord’unun çalışma şekli..Sen zaten benden daha iyi biliyorsun.Nasıl çalıştığını? Oğlu-oğluma zarar verecek'' Jimmy'nin daha fazla devam edemediğini farketti.Jimmy'nin kendisine niye bunları anlattığını hala anlayamıyordu.Kendisi ne yapabilirdi ? Kendisinden bir medet ummasına son derecede saçma bulmuştu. Söyleyecek bir şey bulamıyordu.Bu onun seçimiydi.Yıllar önce bunu ima etmeye çalışmamışmıydı.''Bunun için geldiğini tahmin etmiştim. Üzgünüm Jimmy Oğlun ölürse tek sorumlusu sen olacaksın.Ne yapmamı bekliyorsun? Lord'a senin için yalvarma mı mı?'' Bunu asla yapmazdı.Yeğenini bir hafta önce görmüştü.Hala yaşıyormuydu? Bilmiyordu,.Belki de öldürülmüştü.Bu Jimmy'e büyük ders olurdu.Lord'un bu acımasız yönünü seviyordu.O çocuk tüm bunları haketmesede babasının hatalarının bedelini ödeyecekti.'' O senin sadece yeğenin değil. Vaftiz oğlun unuttun mu Danny? Sende evlat sahibisin. Beni anlayabilirsin. Lord ile konuş bir şey yap. Gerekirse onun en pis işini bile yapmaya razıyım ya da beni öldürsün.'' Son kelimelerini sesi titreyerek söylemişti.Bu sözleriyle Jimmy'de artık bir gram bile gurur kalmadığını anlamıştı.Kendisine yalvarıyordu.Eğer Lord düşündüğünü düşünürse çok memnun kaalcağından emindi..Bu durumu kullanarak bakanlıktan bir kişiye daha avuçların içine alabilirlerdi.Kendi kuzenini Lord'a teslim etme düşüncesi kafasına iyice yerleşmişti.Yüzüne acımış ve yardım etmeye hazır bir yapmacık biri ifade takınarak ''Onunla Noel arifesinde konuşacağım.'' Dedi. Ortamda gerginlik dağılmaya başlamıştı. Jimmy kendisine yaklaşıp teşekkür edercesine eliyle omzunu sıvazlamıştı. Aceleyle kapıya yönelerek karanlık patika da kayboldu.


Noel Arifesi
Kar taneleri yüzünü okşuyordu. Lapa lapa yağan kar ayak izlerini saniyede kapatıyordu. Dondurucu bir soğuk vardı. Dudakları kurumuş ve elleri kızarmıştı. Parmaklarını bükerek montunun cebine sıkıştırmaya çalıştı. Montunun cepleri dardı. Tüm eli girmese de yarısını ısıtmaya çalışıyordu. Kar tüm araziyi kaplamıştı ve ağaç dallarında, elektrik kablolarında, bahçe çitlerinin üstünde bir santimden fazla birikmişti. Kalbinin hızlı vuruşunu hissedebiliyordu. Her zamanki gibi heyecanlanmıştı. Onun karşısına çıkmak büyük bir onurdu, Ama aynı zaman da içinde bastırmak istediği bir korku vardı. Kendisi için bu güzel bir gelişmeydi. Ama Lordun ne yapacağını hiçbir zaman tahmin edemezdi. Kim şimdiye kadar tahmin edebilmişti ki? Karargâh olarak kullanılan evin önüne gelmişti. Hemen yakınlarına cisimlendiği için oraya varması uzun sürmemişti. Evin kapısı açıktı ve hemen önünde tanıdığı sima kendisine bakıyordu. Bu Avery idi. Kafasından peresini çıkardı ve peresini silkeleyerek kardan arındırdı. Karşısında ki adama başıyla selam vererek içeri girdi. İçerisi karanlıktı. Bastığı zemin tahtadandı ve gıcırdıyordu. Avery basamakları pek sağlam gözükmeyen merdivenlerden çıkınca, Kendisi de onu takip etti. Merdivenler dar ve kasvetli bir hol’e açılıyordu. Avery kırılmaya yüz tutmuş bir kapıyı kendisine gösteriyordu. Lord o kapının arkasındaydı. İçeriden konuşma sesleri geliyordu. Girmesinin uygun olacağından emin değildi.Endişeli bir biçimde Avery’e bakınca girmesini onaylarcasına bakış attığında derin bir nefes alarak kapının tokmağını çevirdi.Avery de onunla birlikte içeri giriyordu. Lord karşısında duran adama hiddetli bir biçimde hitap ediyordu.
''Bu işi de yüzüne gözüne bulaştırırsan yemin ederim. Seni bizzat öldüreceğim’’
Karşısında ki adamı tanıyordu. Sarı uzun saçlı ve soğuk yüzüyle Lucius Malfoy’dan başkası değildi. Lord, kendisine şöminenin karşısında ki sandalyeye oturmasını kırımızı gözleriyle işaret etmişti ve ardından daha yumuşak bir sesle. ''Gidebilirsin’’dedi. Lucius’a hitap ediyordu. Lucius, eğilerek hızla odadan çıktı. Lord gözleriyle hem kendisini hem Avery’yi süzüyordu. Avery, oturduğu sandalyesinden kalkarak Odanın tam ortasında ki koltukta oturan Lordunun önünde eğildi. Danny de Avery’i taklit edercesine aynı harekette bulunmuştu. ’’Anlat Rowen’’ dedi, tiz, berrak bir ses, Danny önce karşısında duran beyaz adamı şöyle bir süzdü ve konuşmaya başladı. ''Lordum, Tanıyorsunuz. Kuzenim Jimmy Rowen esir alınan oğlu için benimle konuşmaya geldi. Onu bırakmanız için sizin her işinizi yapmaya razı olduğunu belirtti. Bu konuda sizinle konuşmam için bana yalvardı. Kuzenim bakanlıkta çalışıyor. Belki bunu fırsat bilerek onu avucumuzun içine alabiliriz.’’ Lord sessizliğini koruyarak her kelimesini dikkatle dinlemişti. Bellatrix alaylı alaylı kahkaha patlatmıştı. Lordun sert bakışlarına siper olmuş ve sesini kesmişti. ''Ben onun oğlunu esir aldığım gece onu avucumun içine aldım. Onu buraya getirmelisin. Etki altıma girebilse için bu şart.Bunu yapabileceğinden eminim.Önemli bir görev vereceğimi ve oğlunu öldürmeyeceğimi söyle.Yarın bekliyorum. Rowen’’diye cevap verdi.Voldemort’un sesi. ''Elbette, Lordum’’dedi. Danny gecikmeden.Lord izin verince Avery ile birlikte odadan çıktılar. '’Avery,Yarın erkenden bizde ol.Sana ihtiyacım olacak.’’ diyerek basamakların gıcırdamaması için sakin adımlarla merdivenlerden inerek oradan ayrıldı.

Çay dükkanı --> Elena Mia R'ose



Ashley Evde

‘’küt… küt… küt…’’

Kapı seslerinden uyanmamak mümkün değildi sanki. Küçük kardeşi sağolsun her sabah bu şekilde uyanırdı.aslında amacı kapıyı vurarak içeriye girmek değil ashley’nin en sinir olduğu sesi çıkarmaktı.bu yüzden her sabah kardeşine kızarak uyanırdı.o sabahta aynen öyle oldu.kapı aniden çaldı.ashley kabus görmüş gibi kalktı yataktan.üzerinde tepinene kardeşini kolundan tutup odanın dışarısına itti.daha sonra da kapıyı kitledi.kardeşi hala kapıya vurmaya devam ediyordu.ashley kapıyı açarak onu aşağı kata annesine götürdü.’’ Şunu al yoksa benden dayak yiyecek dedi’’ daha sonra kardeşine ‘’ bir daha beni rahatsız edersen seni bir ..bir.. kurbağaya çeviririm.’’bunları söylerken kıpkırmızı kesilmişti.çok ciddi gözüküyordu.kardeşi de bunları duyunca annesine ağlamaya başladı.ashley onu yere atıp odasına gitti.kapıyı sert bir şekilde çarpıp kilitledi.daha sonra sabahlığı ile ufacık odasında dört döndü:

Nolur ki şu evde bir gün yalnızca bir gün insan gibi uyandırılsam.hayır yani insan gibi gözükmüyor muyum. Ben her gün bununla uğraşmak zorunda mıyım ya..



Mırıldanıyordu, kendi kendine.sakin gözükmüyordu bundan emindi.odasındaki konuşmalarından etkilenmiş olan kedisi geldi yanına.ashley sinirinden ona da patlayarak’ çekil başımdan aptal kedi’’ dedi.aslında onun bir şey yaptığı yoktu fakat asi bir kız olan ashley sinirlenince hep böyle davranırdı.daha sonra somurtarak yatağını topladı.üzerindeki sabahlığını çıkardı üzerine paspal gözükebileceği birkaç giysi giydi.kırmızı renkte olan cüppesinide alarak odasından ayrıldı.hızlı adımlarıyla alt kata inen ashely kardeşini görürü görmez kimseye hesap vermeden evden ayrılmaya karar verdi.bu yüzden önce üst kata gidip asasını ve bütün galleonlarını aldı.soylu bir aileden gelen ashley her gün annesinden 50 galleon alırdı..



Ashley Çatlak Kazan!

Evden seri olarak çıkan ashley ‘nin karnı açtı ve nereye gideceğini bilmiyordu.henüz sabah kahvaltısı etmemişti.kendisi öncelikle yollarda gezinmeyi tercih etti.iyi bilirdi her yeri.zaten evde pek durmazdı.hongsmea’de londrada gezerdi. Bugün ise sadece yollarda yürümeyi tercih etti.tes sessiz ve yalnızca yürüdü.usulca…..

Bir sürü yürüdükten sonra canı sıkıldı.aklına birkaç yer geldi ama hiç birini kafasında onaylamadı.en son düşündüğü yerlerden biri olan çatlak kazanı tercih etti. Cisimlenmek yerinede ilk kez yürümeyi tercih etti. Hazırcılığı pek seven ashley için pek rastlanmazdı bu.yürüdü yürüdü…

Sonunda dilediği yere yani çatlak kazana vardı.tabelanın bulunduğu yerde bir iki dakika bekledi. Çantasına bir göz attı.susamıştı ve su arıyordu.elini tam çantasına atmışken.yanında bir kız belirdi..



Gizemli Kız

Yanında aval aval bakan kıza önce yaklaşmayı düşündü amam sonra tehlikeli biri olabilir diyerek uzaklaştı.çok fazla uzaklaşmadı.ne kerametse kız arkasındaki yolu izliyordu.arkasına döndüğünde bunu fark etmişti.ufak biri sayılmazdı.ama sokaktan geçene ne kadar güvenilirdi ki..

Bu lafı annesinden çok kez duyan ashley kıza yaklaşmamayı tercih etti.yolunda yürüdü.çantasındaki suyu tekrar almak için durakladı.çantasına elini attığından sudan farklı pek çok şeyi kavradı .sonun da suyu bulmuştu.eline aldı.tam içecekken arkada ki cadılardan ses geldiğini duydu.suyu tekrar çantasına tarak o tarafa ilerledi.kalabalığın arasından sıvışarak kıza baktı.bu kız onu takip ettiğini düşündüğü kızdı.ashley’nin hemen kafasında birçok soru oluştu.’’ Acaba insanları bu şekilde mi tuzağa düşürüyor’’ ‘’acaba tehlikeli mi ‘’ ‘’ acaba kaybolan genç bir kız mı ‘’ ‘’ acaba dikkat mi çekmeye çalışıyor. Kafasındaki aptalca olduğu soruları düşünmeyi keserek hemen yanına gitti. Çantasındaki suyu alarak hemen kızın yüzüne boşalttı.

Korkan ashley yanlış mı yaptım diğer düşünürken yerde baygın yatan kız gözlerini araladı…

Gözlerini açar açmaz “bana yardım edin” diye gevelerdi.fakat pek anlaşılır şekilde konuşmuyordu.rahatlıkla anlayamadı kimse.daha sonra ashley kızı belinden kaldırarak doğrulttu.koluna girerek etrafındakilere “dağılın... dağılın... izin verin lütfen nefes alması gerekiyor”



Madam puttifot’un çay dükkanı



kızın koluna girerek onu yanlarında duran madam puttifot’un çay dükkanına soktu.henüz tam ayılmamıştı ki ashley konuşmaya başladı.

-canım ne yapıyordun burada.neden geldin.neden bayıldın.bir şeyler hatırlıyor musun?

Kızın henüz tam ayılmadığı ap açık ortadaydı.zaten ashley’de boşa konuştuğunu sonradan anladı.hava soğuktu kız titriyordu.bu yüzden ashley üzerinde ki kırmızı şalı kızın omzuna attı.kafaısnıda kendi omzuna yatırdı.”önce bir bardak su iç kendine gel canım sonra da sohbet ederiz.”daha sonra kıza sıcak su bulunan bardağı verdi.garsondan da 2 adet çay istedi.yaklaşık yarım saat sonra kız kendine geldi.saat 15:00 sularıydı.kız kendine gelip bütün olayları anlatmaya başladı.ailesinin baskısını uzun zamandır ilk kez dışarı çakabildiğini ve daha sonra kaybolduğunu.ashley pür dikkat kızı dinlerken arada elini ağzına götürüp “ aa” diyordu.bütün olanları dinledikten sonra karşısındaki kız kendisinden bahsetmesini istedi.kızda kendisini tanıttı.

-benim adım Wilhelm 11 yaşındayım.bu sene hogwarts cadılık ve büyücülük okuluna çağırıldım.buraya da okul malzemelerini almak için gelmiştim.ama kaybolunca böyle oldu.zaten çok fazla sihir yapmayı da bilmiyorum.londra’da oturuyoruz.

Ashley kısa süre boyunca konuşan kızı dinledikten sonra yüzüne tatlı bir tebessüm yerleştirdi.

Sonra kendiside sıcak çayından yudumladı.kıza döndü:

-hım. O zaman henüz geç bir saat olmuş sayılmaz.bende hogwarts’ta eski yazılar profesörünüm will’cim.seninle güzel bir hogwarts alışverişi yaparız sonrada size konukluğa gelirim ne dersin?

Kızın yüzü birden gülmeye başladı.sanki hiç bayılmamış gibi bakıyordu.ash sevindi.çaylarını bitirdikten sonra will sağ cebinde bulunan listeyi çıkardı.bunları almak üzere diagon yoluna cisimlendiler.henüz cisimlenmeyi bilmeyen will’e de cisimlenmeyi öğretti. Diagon yoluna vardıklarında listeye yeniden bakmaya karar verdiler.ve alması gereken yerlerin karşısına nerelere gitmesi gerektiğini yazdılar.

~~hogwarts cadılık ve büyücülük okulu için gerekli malzemeler~~
*kitaplarınız ( kağıdın arkasında yazıyor) èFlourish Blotts Kitapcısı


*asa èolivenders asa dükkanı


*cüppe èMadam Malkin'in Her Duruma Uygun Cüppeleri


*1 adet hayvan è sihirli hayvan evi dükkanı